Maun (Botswana)

Alweer een weekje verder en de kilometers vliegen in hoog tempo voorbij. Afgelopen week weer 800 km weggetikt in vijf dagen. Totaal zitten we nu ruim boven de 9.000 km, dus nog en kleine 3.000 km te gaan in de laatste drie weken. De tocht vanaf Livingstone was niet echt spannend, vlak, met en weinig veranderend landschap en de ‘Olifant snelweg´ door Botswana heeft zijn faam niet helemaal waargemaakt. Sommigen hebben wel een paar olifanten gezien, maar volgens de ´boswachter´ moeten er in het gebied dat we gepasseerd hebben tienduizenden zitten. Maar goed dat we bij Kasane zelf een safari hebben georganiseerd op de Chobe, een zijrivier van de Zambezi (zie foto´s). Een tochtje op het water is voor mij altijd goed, maar als dan ook nog de halve dierentuin op een presenteerblaadje voorbij komt… Voor de volledigheid heb ik ook nog een paar foto´s van de Victoria Watervallen bijgevoegd.
De safaritripjes zijn een welkome afleiding voor degenen die al vanaf Cairo op de fiets zitten. De nieuwe rijders zijn trouwens ook een aanwinst voor de groep. Het zijn vaak vrienden van groepsgenoten, dus de integratie verloopt over het algemeen soepel. En de frisse geesten zorgen meteen voor een opleving in de groep.
Met al dat gefiets van afgelopen week zijn we inmiddels in Maun, aan de rand van de Okavango Delta aangekomen. Voor vanmiddag staat een rondvlucht boven de Delta op het programma. Met de ervaring van Victoria Falls nog vers in het geheugen, volgens mij een mooie manier om snel een indruk te krijgen van de Delta. Nu alleen nog hopen dat het zonnetje echt door de wolken breekt. Dan komen ook de faciliteiten (zwembad) van onze laatste ´camping´ beter tot hun recht. We hebben af en toe nog wel eens een kampeerplek in de middle of nowhere, maar meestal hebben we tegenwoordig warme douches, internet, zwembad et cetera.
Ondertussen gaat de race ook nog steeds door. Paul Wolfe (oud prowielrenner, 55) staat al vanaf het begin bovenaan. En met het wegvallen van de nummer twee (Paul Spencer, 30) door malaria is z´n positie onaantastbaar geworden. De beide Paul´s waren echt 100% gefocussed op de race qua voorbereiding, voeding en manier van rijden. Vooral Paul Wolfe heeft geen trap teveel gedaan en tot ergernis van de mederacers vaak achter aan de groep gehangen (in vaktermen, andermans bordje leeg eten) om dan aan het eind toe te slaan. Niet echt leuk misschien, maar ja, als je echt wilt racen dan horen die spelltjes er gewoon bij denk ik dan maar. De gesprekken over tactiek en strategie zijn wel vermakelijk . Tot nu toe is Paul Wolfe een meester in de verdeel en heers techniek en daarmee steeds de lachende derde. Tot zover een bericht uit Maun. Over vijf (fiets)dagen zitten we alweer in Windhoek (Nambie).