Lusaka (Zambia)

Zoals aangekondigd hebben we afgelopen wek flink doorgekacheld. Met 140 km per dag gemiddeld schiet het lekker op. We zitten inmiddels dichtbij de 8000 km. Nog drie dagen fietsen en dan zitten we bij de Victoria Watervallen. Weer iets om naar uit te kijken.
Het landschap in Zambia was niet al te spectaculair. Een voortzetting van Malawi met veel landbouw (vooral mais), lagere heuvels en veel groen. Al heeft de beleving van saaiheid er natuurlijk ook wel mee te maken dat we al 12 weken onderweg zijn en de harde schijf een beetje vol begint te raken met nieuwe indrukken. Ondanks dat hebben de wisselende luchten af en toe voor spectaculaire plaatje gezorgd zoals op bijgaande foto.
Qua groepsdynamica was het wel weer een interessante week. Met af en toe een buitje, aanhoudende vermoeidheid en hier en daar een zieke liepen de irritaties de afgelopen week wel eens een beetje op. Ruzie over stoeltjes, een plekje in de rij voor het eten, klagen over de kwaliteit van de lunch of de gebrekkigheid van de route-informatie. Het hoort er kennelijk allemaal bij in deze fase van de tocht. De organisatie denkt dat op te lossen door eenvoudigweg het klagen te verbieden. Een beetje kort door de bocht. Een beetje afleiding (foto van mijn fietsmaatje Shurez uit Trinidad en Tobago) en elkaar aanspreken op de gezamenlijke verantwoordelijkheid om er een mooie tocht van te maken lijkt mij een beter idee. Maar eerlijk is eerlijk zelf had ik de afgelopen week ook wel eens de neiging om het eerste vliegtuig naar huis te nemen. Het valt niet altijd mee om in het strakke regime van een groep van 80 mensen mee te moeten gaan. Maar goed naar huis vliegen kan altijd nog en één ding is zeker, over vijf weken is dit avontuur afgelopen, dus ik kan er maar beter nog een paar weken van genieten. Beauty is in the eye of the beholder, dus daar hou ik mij aan! Een telefoontje naar Nederland of Congo en een opbeurend mailtje wil dan ook nog wel eens helpen :-)
Fysiek gaat het ondertussen prima. De extra maaltijden hebben mijn krachten weer helemaal terug gebracht en ik ben weer lekker aan het fietsen. Ik zal de extra maaltijden er voorlopig maar in houden, wie weet kan ik de komende weken dan ook nog een paar kilo´s terugpakken. Wat ook helpt is dat de etappes op asfalt minder zwaar zijn. Zelfs op de altijd pittige mandodagen (verplichte racedagen voor de racers) was ik na 150 km al om 14.00 uur binnen. Dat is ook wel eens een paar uur later geweest.
Gister al en beetje Lusaka verkend, boodschapjes gedaan en (hand)wasje gedraaid. Vandaag verder een beetje rondkijken en misschien nog een bezoekje aan de bamboe-fietsenfabriek.