Na een klein weekje kuitenbijten zijn we van Bahir Dar in Addis Abeba aangekomen. En met kuiten bijten bedoel ik ook echt kuiten bijten. Vijf etappes met 1500 -2500 hoogtemeters (klimmen dus) en gemiddeld ruim 100 km. De hellingpercentages liggen zo rond de 8% en als toetje is er regelmatig een stuk hobbelig asfalt of gravel.
Hoogtepunt van dit weekje was wel de tijdrit in de Blue Nile Gorge (foto). Onderdeel van een uitgestrekt canyonlandschap rondom de Blauwe Nijl, die bij Khartoem samensmelt met de Witte Nijl. Schitterend landschap om doorheen te fietsen, maar af en toe wel flink afzien. Tot mijn verrassing zag ik ergens halverwege de week een compleet Nederlandse veestapel in de bergen rondlopen (foto). Kennelijk is het klimaat hier voldoende gematigd om de Holstein-Frisian, zonder mix met lokale rassen, rond te laten lopen. Een aparte gewaarwording, dat wel.
Ik had bedacht dat de tijdrit een mooie gelegenheid was om mijzelf even te testen. Nou dat heb ik geweten, 20 km berg op, 1600 m klimmen, gemiddeld zo’n 8%, hier en daar slecht wegdek en circa 30 graden. Na 2 uur en 17 minuten was het beste er echt wel af :-). De winnende tijd was 1 uur 22, de langzaamste rijder was met pauzes circa 5 uur onderweg en circa 15 rijders hebben deze uitdaging aan zich voorbij laten gaan.
Dat is ook wel een beetje het algemene beeld van de sfeer in de groep. Steeds meer mensen nemen de tijd om onderweg te genieten van de omgeving, een coke/koffie stop of een uitgebreide lunch terwijl in het begin toch vrijwel iedereen zo snel mogelijk van A naar B fietste. Ik zie ook steeds meer mensen een beetje van dag tot dag leven (mijzelf inclusief). De etappe van morgen is ver weg en gisteren lijkt al weer lang geleden. Wat mij betreft een prima manier om uiteindelijk de 12.000 km van Cairo naar Kaapstad af te leggen. Overigens hebben we inmiddels zo’n 3600 km afgelegd. Dus het begint wat te worden. De komende weken hebben we nog pittige etappes in Ethiopie (klimmen) en Noord-Kenia te gaan. Daarna schijnen de etappes over het algemeen lichter maar wel weer langer te worden met de langste etappe (mee dan 200 km) ergens in Botswana. Later meer hierover, vanmiddag eerst maar eens even in Addis Abeba rondkijken (nadat de vaste routine op een rustdag - kleren wassen, fietsonderhoud, apparaten opladen en internet bijwerken - is afgerond).
Qua gezondheid lijkt de griep/maag/darmstoornis golf achter de rug. Wel zijn er en paar lelijke valpartijen geweest, als gevolg van botsingen met mensen, ezels, schapen of koeien. Vooral bij het afdalen is het zaak om de hand op de rem te houden. Mensen en deren lopen overal kris kras over de weg. Alleen bij flink getoeter gaan mens en dier een stap opzij. Maar stille en snelle fietsers zitten niet echt in het systeem en schreeuwen helpt niet echt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten