Lake Tana (Bahir Dar)

Na de acht dagen vanaf Khartoem nu een heel korte etappe van slechts twee dagen van Gonder naar Lake Tana. De etappe-indeling is niet altijd even goed te volgen. Maar goed, voor velen was het wel erg prettig want de maag- en darmproblemen heersen nog steeds.  Ondanks dat – en de lastige kinderen even vergetend - is het heerlijk fietsen in Ethiopië.  Lekkere temperatuur, fraai landschap en niet al te steile hellingen. Bahir Dar aan Lake Tana is vooral bekend van de drie kloosters op een paar eilandjes. Ze staan op de werelderfgoed lijst, en zijn dus eigenlijk verplichte kost. Maar na eerdere ervaringen met zeer langdradige tours in Egypte, heb ik besloten om deze attractie maar te laten lopen en lekker het stadje te verkennen, mijn e-mail een beetje bij te werken en misschien nog een fietstochtje te maken naar de watervallen.

 Om de moraal na alle ziektegevallen weer een beetje op te poetsen, had de organisatie ook bedacht om een feestje te organiseren. Thema van het feest ‘Where are you go’ Dat is wat de kinderen meestal roepen naast you, you, you en  money, money, money. Tot mijn verrassing was bijna iedereen verkleed. Zelf had ik mij in de oranje tape gewikkeld die ze normaal gebruiken om de route mee te markeren. Pete the plumber (hij is ook echt loodgieter) uit Zuid-Afrika had er wel helemaal een feest van gemaakt (zie foto). De andere foto geeft een beeld van een  ritueel dat we regelmatig aan het eind van de middag zien. Het vee dat richting stal gaat, deze keer met een ezeltje voorop. Ongelooflijk wat ezels kunnen. Ik heb ze gezien in de grote hitte in Soedan maar ook in de kou bergen beklimmend in Bhutan. En altijd met zware lasten.

Wat na drie landen ook opvalt is het verschil in de auto’s die er rondrijden en de spiegel die ze vormen van de geschiedenis van het land. In Egypte rijden nog heel veel oude Peugeot 504 rond, vooral  als taxi. Indirect verraden de auto’s een sterke band met Frankrijk in de jaren 70. In Soedan zijn  vooral in de touringcars de Chinese invloed onmiskenbaar (ook de snelwegen zijn grotendeels met Chinees geld aangelegd). In Ethiopië is de invloed van de Sovjet-Unie nog duidelijk zichtbaar aan de vele oude bussen gebouwd volgens het robuuste Oostblok model. Geld voor nieuwere modellen is er kennelijk (nog) niet. Tot die tijd is het een kwestie van ‘adem inhouden’ als zo’n bus met roetdampen en al passeert . Maar in alle landen is wel duidelijk dat vanaf de jaren 80 Toyota de slag in Afrika heeft gewonnen. Samen met de Tuc Tuc’s die uit India zijn komen overwaaien.

Tot zover mijn bericht uit Bahir Dar, met dank aan Charlotte want vanuit Ethiopië heb ik helaas geen toegang tot mijn weblog. De website http://www.blogspot.com/ wordt hier geblokkeerd, net als Facebook en LinkedIn in Soedan.  In het verleden zijn de sites kennelijk gebruikt om betogingen te organiseren, vandaar de censuur. Via een mailtje naar Kongo lukt het vooralsnog prima om de weblog een beetje actueel te houden.