Dongola (Soedan)

Na 1400 km fietsen zijn we via Idfa en Aswan in Dongola, een klein plaatsje midden in Soedan, aangekomen. De overgang naar andere streken was in Zuid-Egypte al te merken. Daar wonen vooral Nubiers, diezelfde Nubiers bewonen ook het Noordelijk deel van Soedan. Ten opzichte van de Egyptenaren zijn ze wat minder temperamentvol/opdringerig (in vele opzichten) zeer gastvrij en vriendelijk (dat zijn de Egyptenaren ook) en zeer geinteresseerd in contacten met ons als buitenlanders. Een andere overgang is die van de 'politiestaat' Egypte (ca 4 politieagenten op elk kruispunt) naar de bijna afwezigheid van politie in Soedan. De laatste ontwikkelingen  in Egypte lijken ook uit te wijzen waarom. Maar goed wellicht dat schijn bedriegt, want ook Soedan maakt met het referendum over afscheiding van het zuidelijk deel spannende tijden door.
Even terug naar Egypte waar we in Idfa een verrassend mooie tempel hebben kunnen bewonderen, grotendeels opgetrokken uit leemstenen en natuurstenen pilaren. Een foto volgt wellicht later, want het internet in Gondola is zo traag en het rieten stoeltje te pijnlijk om al te lang te blijven zitten.
Aswan is bijna te beschouwen als en Zuideuropese stad met z'n mooie boulevard langs de Nijl, een fraaie bazaar, schone straten en drijvende restaurants. De beroemde Aswan-stuwdam wordt zwaar bewaakt en het fietsen door de woestijn maakt ook wel duidelijk waarom. Wetende dat ook Soedan en Ethiopie druk bezig zijn met het bouwen van stuwdammen in de Nijl zal daar zeker het laatste woord nog niet over gezegd zijn. Het zou mooi zijn als er in goed overleg een oplossing wordt gevonden, want het continent is te mooi om weer terug te vallen in langdurige onderlinge strijd.
Ook in Soedan volgen we grotendeels de Nijl. Zwemmen in en kamperen bij de Nijl is een cadeautje na lange dagen fietsen in oplopende temperaturen. We zitten nu rond de middag ruim boven de dertig graden en het zal nog wel warmer worden. Ondertussen lijkt ook het Afrikaanse leven langzaam in te dalen in de groep. De schema's worden wat losser, het aantal wedstrijdrijders neemt zienderogen af. Op de rustdagen is er meer aandacht voor de omgeving, niet zozeer de highlights maar wel een praatje met de taxichauffeur,een koffie om de hoek en natuurlijk de intensieve zoektochten naar internet. Een en ander geldt natuurlijk ook voor mijzelf, het is vooral heerlijk om zonder 'lijstjes met things to do' door het leven te gaan en lekker te fietsen. Maar goed ik zal ook nog wel eens anders piepen al we de mooie asfaltwegen inruilen voor gravelwegen bergop in Ethipie. Eerst vier mooie fietsdagen voor de boeg richting Kartoem. Wellicht dan meer en foto's als het internet dat toelaat..