Cairo

Na een paar hectische laatste dagen was het afgelopen woensdag 12 januari dan eindelijk zover. Om 11.00 uur zat ik in het vliegtuig via Parijs naar Cairo. Prima vlucht en rond 19.30 uur met een half uurtje vertraging geland op Cairo Airport. Onderweg had ik al en paar Canadse medefietsers ondekt in het vliegtuig. Leuk om alvast kennis te maken en te horen hoe iedereen zich voorbereid heeft. Een ding is duidelijk er is een aantal mensen met veel meer kilometers in de benen dan ik. Jean uit Canada heeft in de zomer nog even 25 dagen gemiddeld 200 km per dag gefietst. Enfin, ik zal fietsende weg ook wel in vorm raken.
De kennismaking met Cairo was klassiek. Met de taxi door het verkeer zien te komen lijkt een hele kunst. Voor extra rijstroken hebben ze hier geen m.e.r-procedure nodig. Een beetje duwen en je er tussen wurmen en dan heb je gewoon een extra rijbaan. De claxon is daarbij onmisbaar, de meerwaarde van knipperlichten valt hier sterk te betwijfelen, remlichten daarentegen blijken een waardevolle toevoeging aan de auto's.
Na een nachtje bijslapen de fiets weer een beetje in elkaar geschroefd. Alles is heel en goed aangekomen en dat kan lang niet iedereen zeggen. Mike uit de VS zijn fiets is zoekgeraakt, wat hem al snel de nickname Mike with no bike opleverde. En Maarten (NL) zijn achterwiel kwam dubbelgevouwen uit de doos. Na twee dagen heeft iedereen wel zijn materiaal weer op orde. Er blijkt sinds kort een echte fietsenzaak in Cairo te zitten.

Ons kennsimakingsritje richting Gyza? pyramide gistermiddag halverwege afgbroken. We waren te laat vertrokken en raakten met een groep van 70 fietsers hopeloos verstrikt in het verkeer (foto).  In ieder geval een leuke kennismaking met het verkeer  vanaf de fiets. De Egyptenaren zijn erge enthousiast, maar dat betekent nog niet dat ze de fietsers ook de ruimte geven. Ik zal blij zijn als we Cairo hebben verlaten en lekker door kunnen fietsen.