Dongola (Soedan)

Na 1400 km fietsen zijn we via Idfa en Aswan in Dongola, een klein plaatsje midden in Soedan, aangekomen. De overgang naar andere streken was in Zuid-Egypte al te merken. Daar wonen vooral Nubiers, diezelfde Nubiers bewonen ook het Noordelijk deel van Soedan. Ten opzichte van de Egyptenaren zijn ze wat minder temperamentvol/opdringerig (in vele opzichten) zeer gastvrij en vriendelijk (dat zijn de Egyptenaren ook) en zeer geinteresseerd in contacten met ons als buitenlanders. Een andere overgang is die van de 'politiestaat' Egypte (ca 4 politieagenten op elk kruispunt) naar de bijna afwezigheid van politie in Soedan. De laatste ontwikkelingen  in Egypte lijken ook uit te wijzen waarom. Maar goed wellicht dat schijn bedriegt, want ook Soedan maakt met het referendum over afscheiding van het zuidelijk deel spannende tijden door.
Even terug naar Egypte waar we in Idfa een verrassend mooie tempel hebben kunnen bewonderen, grotendeels opgetrokken uit leemstenen en natuurstenen pilaren. Een foto volgt wellicht later, want het internet in Gondola is zo traag en het rieten stoeltje te pijnlijk om al te lang te blijven zitten.
Aswan is bijna te beschouwen als en Zuideuropese stad met z'n mooie boulevard langs de Nijl, een fraaie bazaar, schone straten en drijvende restaurants. De beroemde Aswan-stuwdam wordt zwaar bewaakt en het fietsen door de woestijn maakt ook wel duidelijk waarom. Wetende dat ook Soedan en Ethiopie druk bezig zijn met het bouwen van stuwdammen in de Nijl zal daar zeker het laatste woord nog niet over gezegd zijn. Het zou mooi zijn als er in goed overleg een oplossing wordt gevonden, want het continent is te mooi om weer terug te vallen in langdurige onderlinge strijd.
Ook in Soedan volgen we grotendeels de Nijl. Zwemmen in en kamperen bij de Nijl is een cadeautje na lange dagen fietsen in oplopende temperaturen. We zitten nu rond de middag ruim boven de dertig graden en het zal nog wel warmer worden. Ondertussen lijkt ook het Afrikaanse leven langzaam in te dalen in de groep. De schema's worden wat losser, het aantal wedstrijdrijders neemt zienderogen af. Op de rustdagen is er meer aandacht voor de omgeving, niet zozeer de highlights maar wel een praatje met de taxichauffeur,een koffie om de hoek en natuurlijk de intensieve zoektochten naar internet. Een en ander geldt natuurlijk ook voor mijzelf, het is vooral heerlijk om zonder 'lijstjes met things to do' door het leven te gaan en lekker te fietsen. Maar goed ik zal ook nog wel eens anders piepen al we de mooie asfaltwegen inruilen voor gravelwegen bergop in Ethipie. Eerst vier mooie fietsdagen voor de boeg richting Kartoem. Wellicht dan meer en foto's als het internet dat toelaat..

Luxor

De eerste week zit er op. Het materiaal, de benen en niet te vergeten het zitvlak zijn getest. In mijn geval is het allemaal goed uitgepakt tot nu toe. De fiets doet het prima, de benen worden elke dag sterker alleen het achterwerk heeft duidelijk nog te weinig kilomters in de benen. Maar goed, er zijn ook andere verhalen van gebroken, gebogen wielen, ernstig krakende trapassen en achillespezen die een beetje stijf beginnen te worden.
Maar alles bij elkaar zit iedereen nog op de fiets en hebben we inmiddels bijna 800 km achter de kiezen. Eerst door de chaos Cair uit zien te komen en daarna bijna 600 km langs de Rode Zee. Met rechts veel woestijn en bergen op de achtergrond  en links af en toe een blik op de Rode Zee. Kamperen gebeurt meestal langs de kant van de weg bij een politiepost. Groot voor deel is dat de telefoons daar allemaal prima bereik hebben. De laatste avond aan de Rode Zee was een cadeautje. In Safaga hadden we zon, zee, strand, toilet, stromend water en een heerlijke barbecue.
Vanuit Safaga zijn we in twee dagen naar Luxor gefietst. De meesten kamperen gewoon op een minicamping in de stad, maar velen konden de verleiding van een hotelkamer niet weerstaan. Gistermiddag de stad een beetje verkend en zowaar een heerlijk zeiltochtje gemaakt in een Felucca. Het bloed kruipt ook in Egypte een beetje waar het niet gaan kan.
Vandaag de Koningsvallei, Koninginnevallei en tempel van Netamsud bekeken. Indrukwekkende omgeving en prachtige uitzichten vanaf de heuvel op de dal van de Nijl met zijn messcherpe overgang. Daar waar geen irrigatie is, begint meteen de dorre vlakte. In het bijprogramma hebben de Egyptenaren erg hun best gedaan om ons een paar dollars te ontfutselen. Meestal lukt dat wel aardig, maar het toneelspel van de ambachtelijke steenhouwerij was wel zo weinig overtuigend dat we complete excursiegroep hen met lege handen heeft achtergelaten.
Ter afronding misschien nog iets over het dagelijks leven in de tour. Het is hier werken met het daglicht, dus vroeg uit de veren.Om half zes start de vrachtwagen (onze wekker) en begin het inpakken. Om zes uur ontbijt en dan vanaf half zeven alles in de vrachtwagen laden en rond 7 uur zitten we dan op de fiets. Vaak eerst nog flink ingepakt want 's ochtends is het vaak maar een graad of 5. Afhankelijk van de lengte  van de etappe komen de recreanten zoals ik tussen 12.00 en 16.00 uur aan in het kamp. Tent opzetten, uitpakken, wassen, een beetje fietspoetsen en dan rond 18.00 uur eten. Om 19.00 uur vertrekt iedereen wel zo'n beetje richting tent om nog een beetje te lezen, muziek te luisteren of de digitale post bij te werken. Maar om 19.30 uur is het wel echt rustig in het kamp.

Cairo

Na een paar hectische laatste dagen was het afgelopen woensdag 12 januari dan eindelijk zover. Om 11.00 uur zat ik in het vliegtuig via Parijs naar Cairo. Prima vlucht en rond 19.30 uur met een half uurtje vertraging geland op Cairo Airport. Onderweg had ik al en paar Canadse medefietsers ondekt in het vliegtuig. Leuk om alvast kennis te maken en te horen hoe iedereen zich voorbereid heeft. Een ding is duidelijk er is een aantal mensen met veel meer kilometers in de benen dan ik. Jean uit Canada heeft in de zomer nog even 25 dagen gemiddeld 200 km per dag gefietst. Enfin, ik zal fietsende weg ook wel in vorm raken.
De kennismaking met Cairo was klassiek. Met de taxi door het verkeer zien te komen lijkt een hele kunst. Voor extra rijstroken hebben ze hier geen m.e.r-procedure nodig. Een beetje duwen en je er tussen wurmen en dan heb je gewoon een extra rijbaan. De claxon is daarbij onmisbaar, de meerwaarde van knipperlichten valt hier sterk te betwijfelen, remlichten daarentegen blijken een waardevolle toevoeging aan de auto's.
Na een nachtje bijslapen de fiets weer een beetje in elkaar geschroefd. Alles is heel en goed aangekomen en dat kan lang niet iedereen zeggen. Mike uit de VS zijn fiets is zoekgeraakt, wat hem al snel de nickname Mike with no bike opleverde. En Maarten (NL) zijn achterwiel kwam dubbelgevouwen uit de doos. Na twee dagen heeft iedereen wel zijn materiaal weer op orde. Er blijkt sinds kort een echte fietsenzaak in Cairo te zitten.

Ons kennsimakingsritje richting Gyza? pyramide gistermiddag halverwege afgbroken. We waren te laat vertrokken en raakten met een groep van 70 fietsers hopeloos verstrikt in het verkeer (foto).  In ieder geval een leuke kennismaking met het verkeer  vanaf de fiets. De Egyptenaren zijn erge enthousiast, maar dat betekent nog niet dat ze de fietsers ook de ruimte geven. Ik zal blij zijn als we Cairo hebben verlaten en lekker door kunnen fietsen.